Piše: Božidar PROROČIĆ, književnik i publicista
Prema zvaničnom saopštenju, dio ovog zemljišta Opština Tivat će ustupiti Mitropoliji crnogorsko-
primorskoj za izgradnju vjerskog objekta. Pitanje koje se nameće: zašto se državno zemljište u
Tivtu, jednom od strateški najvažnijih gradova na primorju, dodjeljuje vjerskoj organizaciji koja je
decenijama u sukobu sa crnogorskim identitetom, i koja Crnu Goru ne priznaje ni kao samostalnu
državu, već je kontinuirano pokušava svesti na vjersko-politički privjesak susjedne države?
Da li je ovo nastavak već viđenog scenarija u kojem se kroz „društveno korisne“ projekte vjerske zajednice
vrši dugoročna promjena etničke i kulturne slike teritorije, pri čemu se ignoriše istorijsko i
demografsko nasljeđe Tivta, grada u kojem su Crnogorci i Hrvati vijekovima ostavljali snažan pečat
svog postojanja, kulture i tradicije?
U ime građana Tivta i Crne Gore postavljam pitanje: da li je ovo nagrada za dugogodišnju
politiku negiranja crnogorske ali i hrvatske nacije, jezika i kulture?
Od kada su državne parcele postale privatni fond iz kojeg političari dijele imovinu po svom
nahođenju? Crna Gora je sekularna država, u kojoj su svi građani ravnopravni bez obzira na vjeru i
nacionalnost. Ako već postoji potreba da se zemljište ustupa, zašto se ne gradi škola, dom zdravlja,
kulturni centar, ili objekti od šireg društvenog značaja, a ne vjerski objekat u opštini koja već ima
crkve i manastire? Zar Ministarstvo odbrane, čiji bi prioritet trebala biti zaštita teritorije Crne Gore,
sada postaje mehanizam za poklanjanje državnog zemljišta organizaciji čije djelovanje često ide
direktno protiv interesa crnogorske države i građana koji se nacionalno izjašnjavaju kao Crnogorci i
Hrvati? Ko je dao mandat Draganu Krapoviću da arbitrira o sudbini državne imovine?
Predsjednik Opštine Tivat Željko Komnenović, koji je od ranije prepoznat kao politički poslušnik
interesa kojima crnogorski i hrvatski identiteti smetaju, sada ponovo pokazuje svoje pravo lice –
lice čovjeka koji bespogovorno sprovodi agendu koja sistemski potire multietnički i sekularni
karakter Tivta i Crne Gore. Njegova servilnost prema strukturama koje rade na preoblikovanju
kulturne i društvene slike ovog prostora sada dostiže novi nivo, jer ne samo da učestvuje u
poklanjanju državne imovine vjerskoj organizaciji koja decenijama negira crnogorsku nezavisnost,
već to radi pod plaštom „kompenzacije“ koja je ništa drugo do dimna zavjesa za političku trgovinu
identitetima i teritorijom.
Očigledno je da Komnenović ne upravlja Tivtom u interesu njegovih građana, već po diktatu onih
kojima je cilj da crnogorski i hrvatski identitet u Boki postanu marginalizovane fusnote istorije.
Umjesto da se bavi stvarnim problemima građana, poput unapređenja infrastrukture, očuvanja
kulturnog nasljeđa i razvoja turističkih potencijala, on se stavlja u ulogu političkog egzekutora
politike koja Crnu Goru vidi samo kao teren za realizaciju tuđih nacionalističkih projekata. Njegov
pokušaj da ovu sramnu odluku zamaskira pričom o „rješavanju stambenih pitanja zaposlenih u
prosvjeti, zdravstvu, policiji i Vojsci Crne Gore“ nije ništa drugo do providan pokušaj manipulacije
javnim mnjenjem. Đe su bili njegovi napori za rješavanje ovih problema prije nego što je krenuo u
ovaj čin političkog mešetarenja?
Zašto je odjednom briga za prosvjetare i zdravstvene radnike
postala važna tek kada se dodjeljuje zemlja vjerskoj organizaciji? Komnenović je direktno
odgovoran za izdaju interesa građana Tivta i zbog toga se mora javno pozvati na odgovornost.
Njegova politika ne vodi ka napretku, već ka sistemskom iskorjenjivanju identiteta i sekularnosti Tivta i Crne Gore.
Ovako beskrupulozno dodvoravanje vjerskim i političkim strukturama koje ne
priznaju crnogorsku državnost i koje godinama rade na negiranju kulturnog i istorijskog nasljeđa
Tivta, Crnogoraca i Hrvata u Boki, neće proći bez posljedica kod građanja.
Ova odluka ne može biti shvaćena kao izolovan čin. Ona je dio šire politike kojom se u srcu
crnogorskog primorja grade vjerski objekti koji postaju instrument političkog i etničkog uticaja, dok
se istovremeno zanemaruju važni infrastrukturni i kulturni projekti.
Tivat i Boka Kotorska su
istorijski prostor multietničkog sklada, a ne poligon za ostvarenje nacionalističkih projekata! Zato
tražim jasan odgovor: zašto se državna imovina dijeli vjerskim organizacijama dok se istovremeno
ignorišu realne potrebe građana? Ko odlučuje o budućnosti Tivta i Crne Gore? I da li je ova vlast
spremna da odgovara pred narodom za ovakve poteze?
