Na današnji dan, 8. marta 1929. godine, ubijeni su posljednji crnogorski komiti Radoš i Drago Bulatović.
Braća Bulatović, iz Smailagića polja kod Kolašina, dvanaest godina borili su se za crnogorsku slobodu, prvo protiv austrougarske, a onda i protiv srpske okupacije.
Njihove glave, u periodu srpske okupacije, bile su ucijenjeni sa 100.000 dinara od strane Ministarstva unutrašnjih djela KSHS.
O njihovoj pogibiji pisala je i beogradska “Politika”. Iako je taj tekst vidno pristrasan, nije mogla biti izostavljena činjenica koliko je Radoš Bulatović bio razborit i cijenjen čak i od strane onih koji su se borili na suprotnoj strani.
U “Politici” se, između ostalog, navodi i sljedeće: “U svojoj uobrazilji borca za crnogorsku slobodu on je išao čak dotle da i državi postavlja ultimatume.”
Ovaj list posljednju Radoševu i Dragovu borbu opisuje kao “filmsku”. Mještani i okupatori, koje je predvodio Milojko Uzelac, pokušali su Bulatoviće da ubijede da se predaju. Na to im je Radoš odgovorio:
“Dvanaest godina ja sam komitski vojvoda, napadale su mene i veće grupe žandarma pa su se lijepo uvijek proveli.”
Srpska žandarmerija je naredila vlasniku kuće da je zapali, kako bi primorali zelenaše da izađu, a zatim su zapucali.
Sreski ljekar kasnije je utvrdio da je Radoš bio teško bolestan te da Bulatovići danima prije pogibije nijesu ništa jeli.
Ipak, do posljednjeg metka branili su idelale za koje su i živjeli.
Tako, 8. marta 1929. godine, poginuše Radoš i Drago, potonji zelenaši, neustrašivi junaci, dosljedni gerilci, neprolazni slobodari i borci Za Pravo, Čast i Slobodu Crne Gore.
ANTENAM
