– U okupiranom Cetinjskom manastiru od strane Crkve Srbije, juče se pojavila, iznenada, grupa sljedbenika okupatorske velikosrpske ideologije, beznačajnih političkih lica, predvođena lažnim “čičom”, tragikomičnim i polupismenim ili nepismenim izvjesnim novokompovanim “četničkim vojvodom” bez vojske, Miletom Pavićevićem (taksistom u penziji, inače, svaka čast taksistima časnim, i tom važnom esnafu, ali ne i ovom Mileti, Mandićevom vjernom drugu po “vojvodstvu” bez vojske) da pokuša sa Crkvom Srbije napraviti jadni i smiješni peformans i da provocira Cetinjane. I to krijući – poručuje predsjednik Crnogorske evropske partije, Novak Adžić.
– Budući da su inkognito to uradili to nije vrijedno komentara. Riječju, što se Cetinja tiče itd. zaludnja i smiješna rabota. Ne bi bilo ovo dostojno ni pomena, od skupine marginalnih političkih midernih Efilajta iz Crne Gore, da nije neki drugi važniji problem u pitanju – navodi Adžić.
Kako kaže, tiče se državne politike i pokušaja slavljenja Aleksandra Karađorđevića, koga su na Cetinju nekad zvali “ćoro Zorkin”, a kasnije “Palikuća”.
– On je bio ubica Crne Gore i Crnogoraca, a on i genocidna njegova nedjela su predmet slavljenja od strane prepredenog i osvjedočenog velikosrpskog agenta i novog Marka Dakovića emaniranog u savremeno doba u liku Andrije Mandića.
To je već problem, a ne ovaj kripto-cirkus u Cetinjskom manastiru kod nedostojnog okupacionog mitropolita Crkve Joanikija i njegovih samsara. Da budemo precizni.
Mandić Andrija drži slovo u Skupštini Crne Gore o krviniku Crne Gore i Crnogoraca, u “čast “nečasnome Aleksandru Karađorđeviću (u Crnoj Gori poznatom kao Aleksandar Palikuća), pod čijom je vladavinom izvršeno uništenje, aneksija i okupacija Crne Gore, odnosno faktički genocid nad crnogorskim narodom i nacijom, kad je ubijeno preko 2.000 Crnogoraca i Cnogorki, kad je spaljeno preko 6.000 crnogorskih domova, kad je preko 5.000 Crnogoraca zbog otpora njegovom okupacionom režimu robijalo i mučeno u njegovim apsanama, a preko 4000 Crnogoraca pošli u egzil da se bore za obnovu Crne Gore od njegovog zlikovačkog okupatorskog režima, genocidnog prema Crnoj Gori i crnogorskom narodu.
U Marselju 1934. Aleksandar Karđorđević platio je svoje grijehe i morao je. Tiranicid je moralno i pravno dopušten. I Andrija Mandić slavi najvećeg krvnika Crne Gore. Sramota ovoga kolaborantskog režima. Ničija nije do zore gorjela, pa neće ni savremenih puzajućih anektora Crne Gore.
Demokratskim putem pašće sa vlasti ova kamarila slugu Aleksandra Vučića – poručuje Adžić.
