Vijeće sudija kojim je predsjedavao sudija Radovan Vlaović predmet je vratilo kolegama na ponovo odlučivanje.
“Opravdano se prigovorima ukazuje da je iz pobijanog rješenja nejasno na osnovu kojih to dokaza je prvostepeni sud zaključio da je tužilac (Srpska pravoslavna crkva) učinio vjerovatnim postojanje potraživanja, odnosno na osnovu kojih dokaza je zaključio da je sporna nepokretnost svojevremeno bila u vlasništvu tužioca, jer pobijana odluka u vezi sa tim nema nijednog razloga”, piše, pored ostalog u rješenju, u koje je Pobjeda imala uvid.
Ističe se da je „činjenično stanje ostalo nepotpuno utvrđeno, posebno ako se ima u vidu da se iz dokaza koji su dostavljeni uz tužbu ne može pouzdano utvrditi ispunjenost prvog uslova za određivanje tražene privremene mjere“.
“Tužilac je uz tužbu dostavio tapiju zavedenu u knjizi tapija pod brojem 1 kojom se tvrdi da je opisano nepokretno imanje u tapiji isključiva svojina Srpske pravoslavne crkvene opštine iz Podgorice, čija oznaka se ne poklapa sa oznakama nepokretnosti koje su predmet tužbe. Kod takvog stanja stvari, nejasno je kako je sud bez identifikacije nepokretnosti iz tapije zaključio da je tužilac učinio vjerovatnim da su katastarske parcele upisane u LN broj 5791KO Podgorica II svojevremeno bile vlasništvo tužioca, niti u rješenju prvostepenog suda postoje razlozi da li je od značaja razlika u nazivu ovdje tužioca i titulara prava koji je u tapiji označen kao Srpska pravoslavna crkvena opština iz Podgorice”, ukazano je u rješenju.
Ističu da „sve i da je tužilac učinio vjerovatnim da je svojevremeno bio vlasnik nepokretnosti iz LN broj 5791 KO Podgorica II, prvostepeni sud samo na osnovu te činjenice nije mogao izvesti zaključak o ispunjenosti prvog uslova za određivanje tražene privremene mjere“.
“Imajući u vidu da je od dana izdavanja tapije (1934) prošlo više od 80 godina, to se bez pribavljanja hronologije upisa za predmetne nepokretnosti ne može pouzdano tvrditi da u međuvremenu nije došlo do promjene svojinskog režima na osnovu nekog od zakonom predviđenih načina”, piše u rješenju kojim je naloženo da se u ponovnom postupku uklone nedostaci.
U obrazloženju rješenja sud se osvrnuo i na prigovore koje su uložili zaštitnica interesa države i predstavnik Glavnog grada koji su ocijenili da je rješenje o određivanju privremene mjere, kojim je zabranjeno otuđenje i opterećenje katastarske parcele broj 2280/4 površine 289 metara kvadratnih i broj 2289/7 površine 1.649 metara kvadratnih iz lista nepokretnosti broj 5791 KO Podgorica II do pravosnažnog okončanja postupka, pored ostalog, neustavno.
Ističu da su zaštitnica države i Glavni grad u prigovoru istakli i da je u pobijanom rješenju Osnovnog suda „izostala ocjena aktivne legitimacije tužioca, budući da se kao tužilac pojavljuje Mitropolija crnogorsko-primorska Crkvena opština Podgorica, a u tapiji koja egzistira uz tužbu se kao navodni titular označava Srpska pravoslavna crkvena opština iz Podgorice“.
Napominju da je zaštitnica ukazala i na odredbu člana 18 Zakona o slobodi vjeroispovijesti kojom je propisano da vjerske zajednice stiču svojstvo pravnog lica upisom u registar vjerskih zajednica. Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori, kako smo ranije pisali, odbila je da se registruje u našoj zemlji.
Sud je prihvatio i obrazloženje zaštitnice i Glavnog grada da tapija, iz 1934. godine, koju je SPC priložila kao dokaz „ne znači postojanje apsolutnogdokaza o svojini, već samo oborivu pretpostavku o svojini, što znači da njen imalac mora dokazivati postojanje činjenica koje su u njoj navedene“.
Napominju i da je zaštitnica naglasila da je u spornom rješenju sud zanemario član 10 Zakona o državnom premjeru i katastru nepokretnosti, prema kojem je država „u javnim knjigama upisana kao titular prava svojine, a da Glavni grad Podgorica ima pravo raspolaganja koji podaci se imaju smatrati tačnim“. Na taj način je pobijanom odlukom, „upisanom vlasniku ograničio pravo da raspolaže svojom imovinom, čime je prekršio Ustav Crne Gore kojim se jamči nepovredivost prava svojine, odredbe o raspolaganju državnom imovinom Zakona o državnoj imovini, kao i odredbe Zakona o svojinsko-pravnim odnosima“. Iz Glavnog grada su u prigovoru istakli i činjenicu „da ni u jednoj katastarskoj evidenciji ni tužilac, niti njegov pravni prethodnik, nije bio upisan kao nosilac bilo kog stvarnog prava“.
Osnovni sud je u odluci kojom je pobio prethodno rješenje ocijenio da ono „nema razloga o svim odlučnim činjenicama, a da su dati razlozi nejasni, nepotpuni i protivrječni sa stanjem u spisima predmeta, zbog čega je zahvaćeno bitnom povredom odredaba postupka iz člana 367 stav 2 tačka 15 Zakona o parničnom postupku u vezi člana 14 Zakona o izvršenju i obezbjeđenju“.
Pobijeno rješenje donijela je sutkinja Osnovnog suda u Podgorici Sanja Došljak, nakon čega je tačka koja se odnosila na raspravu o ustupanju dvije parcele Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi skinuta sa dnevnog reda Skupštine opštine Podgorica.
Srpska crkva je, od kada je Vlada donijela odluku, preko medija pravila pritisak i najavljivala da neće dozvoliti da bude sprovedena.
