Hiljade Crnogoraca, uglavnom mladih ljudi, okupilo se 3. septembra 2020. godine, pred istorijskim Manastirom na Cetinju, drevnom domu Crkve Crne Gore, sadašnjoj katedri mitropolita crnogorsko-primorskoga Srpske crkve Amfilohija Radovića.
Okupljena masa, držeći nacionalne simbole i pjevajući himnu i ostale patriotske pjesme Crne Gore, sa osmjehom i na miran način, protestovala je snažno prema mitropolitu Amfilohiju: Mi smo tu! Nećemo izdati Crnu Goru!…
Kao što sam i ranije pisao, mitropolit Amfilohije posluje više politički nego duhovno, služeći politikama Srbije i Srpske crkve protiv nezavisnosti i suvereniteta Crne Gore, kao što to radi i Ruska crkva protiv Ukrajine pod mitropolitom Onufrijem.
Žao mi je. Mitropolit Amfilohije dijeli vjernike i narod Crne Gore, pridružuje se ekstremnim krugovima srpske manjine, koji podrivaju nezavisnost zemlje i djeluju kao trojanski konj Srbije i Rusije protiv Crne Gore…
Da bi mi u Grčkoj shvatili šta se tačno dešava u Crnoj Gori od strane Srpske Crkve, napravimo paralelu s onim što se dešava u Ukrajini i Bjelorusiji i tamošnjeg prisustva Ruske crkve. Razmislimo o ovome. U našoj otadžbini Crkva uvijek djeluje kao tijelo zdravog patriotizma i nacionalnih ideala Grka, a to se smatra suštinskim i logičnim. Ipak nije slučajnost da su i svi naši nacionalni praznici zajednički sa praznicima naše Svete Pravoslavne Crkve.
U ovim zemljama, međutim, Crkva djeluje kao nosilac i podmukli promoter nacionalnih ideala i ciljeva druge države, ponekad neprijateljski raspoložena prema zemlji u kojoj se nalazi. Drugim riječima, da li bi Grci tolerisali Crkvu u Grčkoj koja bi djelovala konfliktno i podrivala njihov nacionalni identitet i širila propagandu, recimo, da nema Grka i grčke nacije, da smo mi nešto drugo od onoga što jesmo…
Ako tako razmotrimo stvari, razumjećemo zašto su se Ruska crkva u Ukrajini i Srpska crkva u Crnoj Gori konfrontirale sa ogromnom većinom građana i patriota u ovim zemljama. I zašto je, za nas Grke, koji smo istorijski platili mnogo krvi u borbama za slobodu otadžbine, nezamislivo ne podržavati pošten zahtjev ovih naroda za slobodu, nezavisnost, suverenitet i teritorijalni integritet.
Nadam se da će mitropolit Amfilohije Radović u jednom trenutku shvatiti da je put kojim ide klizav, nepravoslavan i da nema nikakve veze sa misijom Crkve Hristove. Loši uticaji Moskve u Srpskoj crkvi su nažalost učinili da bude nešto slično onome što je Ruska crkva u odnosu na geopolitičke planove Kremlja…
Međutim, narodi imaju svako pravo da brane svoju slobodu i nezavisnost. Svuda ga vidimo. Ukrajina, Bjelorusija, Crna Gora. Epohe pokoravanja su konačno završene. Ruska crkva ne može da posluje sa zlim oružjem sovjetskoga staljinizma, čime je nasilno pokorila druge narode. Pa zar Srpska crkva još da djeluje kao ideološki opsadni ovan imperijalizma i slaboumnih srpskih nacionalista?
Neka crkveni poglavari ovo shvate na vrijeme da se ne suočavaju sa sopstvenim stadom zbog svojih političkih i antihrišćanskih izbora.
(Autor je klirik Svete Mitropolije retimnske i avlopotamoske Vaseljenske patrijaršije na Kritu, uticajni komentator o zbivanjima u pravoslavnoj Vaseljeni)
