Pitanje je, međutim, da li bi Karađorđević bez vodiča pronašao i put do Lovćena, a kamoli Mauzolej? Zato se čini mudrim savjetom da svoje ambicije samjeri Avali. Lovćen je, ipak, za Petroviće.
A, što se ponavljanja istorije tiče, biće da princ Filip misli na one činjenice iznijete u tekstu Vladimira Jovanovića “Karađorđevići se krštavali, vjenčali i sahranjivali u autokefalnoj Crnogorskoj crkvi”.
Nažalost, na Cetinju nema više kralja Nikole da Filipu priča priče o Crnogorcima i njihovom junaštvu, kao što ih je pričao svom unuku Đorđu, a onda tješio njegovu dječiju tugu što i on nije Crnogorac, nego Srbin.
Ako, pak, nejaki Filip priziva bijeli teror s početka XX vijeka, ostavljamo mu link Jovanovićevog teksta ne bi li vrijeme provedeno na internetu pametnije iskoristio.
I shvatio, što prije to bolje, Karađorđevići u Crnu Goru mogu kao turisti… pod uslovom da se lijepo ponašaju i poštuju državu koja im je, uprkos istoriji, dozvolila da kroče na njenu teritoriju.
